آلودگی خارجی:
زمانی رخ می‌دهد که ماده پرتوزا به‌صورت پودر، گرد و غبار، ذرات هوابرد، مايع و یا محلول، پوست یا لباس فرد را آلوده کند.
لباس مرطوب می‌تواند آلودگی خود را سریعتر به پوست منتقل و باعث افزایش دز دریافتی پوست گردد.
در مورد آلودگی خارجی باید توجه داشت که مواد بتازا خطرناکترین نوع از مواد پرتوزا هستند و بیشترین آسیب را به پوست می‌رسانند.

آلودگی داخلی:
مواد پرتوزا در بدن همان مسیری را طی می‌کنند که ایزوتوپ‌های غیر پرتوزا پشت سر می‌گذارند.
مواد پرتوزا پس از ورود به بدن، یا در آن پخش می‌شوند یا به سمت عضو هدف رفته و درآن تجمع می‌یابند.
یک ماده سمی یا شیمیایی، بعد از ورود به کبد یا عضو هدف دیگر ممکن است به ماده دیگری تبدیل شود که از درجه سمی بیشتر یا کمتری برخوردار باشد.
در آخر این مواد از طریق ترشحات بدن دفع می‌گردند.
به‌طور کلی فرآیند اثر ماده پرتوزا در بدن شامل ورود، انتشار و متابولیسم است.