یکی از صنایعی که فناوری هسته‌ای را مورد استفاده قرار می‌دهد، صنعت نفت است.
روش‌های چاه پیمایی هسته‌ای کاربردهای گسترده‌ای در ارزیابی ذخایر و اکتشاف مخازن نفت و گاز دارند، یکی از این روش‌ها نمودارگیری است.
نمودارگیری از چاه:
یک نمودار چاه، ثبت کننده و معرف خاصیت فیزیکی مخزن و تغییرات آن در طول چاه است.
نمودارگیری از چاه به منظور ثبت هریک از ویژگی‌های مخازن برحسب عمق انجام می‌شود.
در بین ابزارهای نمودارگیری می‌توان به ابزارهای هسته‌ای و گاما و نوترون اشاره کرد.
ابزار دقیق‌های هسته‌ای به دلیل ویژگی های منحصر به فردی که دارند، گزینه بسیار مناسبی در نمودارگیری هستند، چنانچه ابزار گاما به طور خاص به منظور تعیین حجم شیل مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همچنین شناسایی لایه‌های کلیدی یا لیتولوژی با بیشترین دقت و کمترین خطا انجام پذیر است.
عناصری که از نظر زمین شناسی دارای اهمیت بوده و در لایه‌های رسوبی دیده می‌شوند، عبارتند از: اورانیوم، توریوم و ایزوتوپ پتاسیم- ۴۰.
میزان تراکم این سه عنصر پرتوزا بسته به جنس لایه‌های رسوبی متغیر بوده و برای تشخیص شیل و محاسبه حجم و تشخیص محتوای شیل یا رس، روش نمودارگیری با تابش گاما، از بهترین ابزارها است.
این روش تقریبا” منحصر به فردترین راه، برای تحلیل و بررسی مخازن نفتی است که هم برای چاه باز و هم برای چاه دارای لوله جداری، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
به‌طور کلی نمودارگیری به این روش منجر به تشخیص سنگ مخزن، شیل و خاک رس نفوذ ناپذیر از طریق دریافت تابش گاما از سنگ‌های موجود در سازند می‌شود.
از آنجایی که شیل، سنگی با تراوایی اندک است، توانایی عبور جریان نفت در آن بسیار کم است.
بنابراین وجود مقدار زیادی شیل در یک ناحیه از کیفیت مخزنی آن می‌کاهد و به همین علت تشخیص شیل از جمله مباحث مهم در استفاده از ابزار گاما است.
علاوه بر این، طیف نگاری تابش گاما یک روش مفید برای دستیابی به فراوانی ایزوتوپ‌های مختلف و تشخیص آن‌ها است.