دزیمتر فردی میزان دز را برای مکان‌های صنعتی که در معرض تشعشعات رادیواکتیو هستند، اندازه می‌گیرد.
دزیمتری فردی، مجموعه عملیات منظمی است که برای مشخص کردن میزان پرتوگیری شغلی افراد، بر حسب کمیت‌های دز موثر یا معادل دز انجام می‌شود.
هدف دزیمتری فردی تعیین و کنترل پرتوگیری شغلی افراد به منظور رعایت اصل حد دز است. انجام منظم دزیمتری فردی منجر به دستیابی به اهداف دیگری همچون کنترل شرایط ایمنی محیط کار نیز می‌شود. در محیط‌های پرتوی صنعتی، مونیتورینگ روزانه ضروری است و در محیط‌های ناشناخته (از نظر پرتوی بررسی نشده) اگر خطرات پیش بینی شده وجود داشته باشد، پیشنهاد می‌شود از دزیمتری‌های قرائت مستقیم به عنوان دزیمتر تکمیلی استفاده شود.

دزیمتری (مونیتورینگ) فردی، مجموعه عملیات منظمی است که برای مشخص کردن میزان پرتوگیری شغلی افراد، برحسب کمیتهای دز مؤثر یا دز معادل، انجام می‌گیرد.
منظور از پرتوگیری شغلی، پرتوگیری کارکنان به هنگام کار است، به‌جز مواردی که به‌موجب استانداردهای پایه حفاظت در برابر اشعه، مستثنی یا خارج از شمول باشد.
انجام منظم دزیمتری فردی منجر به دستیابی به اهداف دیگری همچون کنترل شرایط ایمنی محیط کار نیز می‌‌شود.

انواع پرتوگیری شغلی
پرتوگیری عادی: قابل پیش‌بینی و کنترل است.
پرتوگیری بالقوه: بسته به شرایط محل کار ممکن است پیش بیاید، اما قابل کنترل است.

پرتوگیری اورژانس: برنامه ریزی نشده‌ است و به دلیل شرایط خاصی که دارد، نیاز به مداخله جهت به حداقل رساندن پرتوگیری‌های بالا دارد.
پرتوگیری مزمن: به افزایش پرتوهای محیطی مانند تابش پرتو رادون مربوط است.
توجه شود که پرتوگیری حاصل از پتاسیم-۴۰، پرتوهای کیهانی و سایر رادیونوکلوئید‌های طبیعی معمولأ  به عنوان پرتوگیری شغلی محسوب نمی‌شوند.