آلودگی سطحی با یکی از این ۴ روش رفع میشود:
۱- مرور زمان
۲- پوشاندن یا محصور کردن
۳- جابهجایی
۴-برداشت ماده پرتوزا
مرور زمان:
از خصوصیات مواد پرتوزا، کاهش پرتوزایی آن به مرور زمان است. پرتوزایی مواد پرتوزا، پس از گذشت ده نیمهعمر به یکهزارم کاهش مییابد.
باید توجه داشت که اگر چه مرور زمان موجب کاهش پرتوزایی میشود، ولی در حالات خاص با توجه به خواص فیزیکی و شیمیایی ماده پرتوزا، امکان نفوذ ماده در سطح بیشتر میگردد. لذا رفع آلودگی باید انجام شود.
برای رفع آلودگی با این روش، ابتدا باید جسم آلوده از دسترس افراد خارج و یا افراد از منطقه آلوده دور شوند.
ضروريست جسم یا منطقه آلوده توسط علائم هشداردهنده مناسب علامتگذاری شوند و تا وقتی که پرتوزایی تا سطح قابل قبول کاهش یابد، منتظر بود.
پوشاندن یا محصور کردن:
با ایجاد پوشش مناسب بر روی آلودگی، میتوان از گسترش آلودگی و پرتوگیری افراد جلوگیری کرد.
بعضی از موادی که در این روش بهکار میروند عبارت است از:
خاک
آسفالت
دوغاب سیمان
رنگ، لعاب، یا پوششهای پلاستیکی
خاک:
در صورت آلودگی سطوح میتوان از پوشش خاک به ضخامت ۳۰ سانتیمتر استفاده نمود.
آسفالت یا سیمان:
برای محصور کردن آلودگی در سطوح گستردهتر مثل جادهها و نواحی مسطح، میتوان پوششی به ضخامت حداقل ۳ سانتی متر از آسفالت یا سیمان ایجاد کرد.
دوغاب:
مخلوط آب، شن و سیمان پوششی مناسب برای سطوح سیمانی و بتونی است. (حداقل به ضخامت ۵ میلیمتر بهعنوان پوشش دائم) .
رنگ، لعاب یا پوششهای پلاستیکی:
از لایه نازک رنگ و لعاب و یا پلاستیک میتوان برای پوشاندن سطوح مختلف مثل چوب، سیمان، سنگهای ساختمانی و فلزات استفاده شود. با قلم نقاشی میتوان بر روی سطوح آلوده پوششی ایجاد کرد و هرگز این مواد نباید افشانده شوند، زیرا باعث پراکنده شدن آلودگی میشود.
این روش باید بصورت دورهای تکرار شود.
انتقال و جابجایی مواد:
این روش مبتنی بر برداشتن و دور کردن آلودگی است.
مواد پرتوزا معمولا در تماس با روغن، گرد و غبار یا دیگر مواد به سطح میچسبند. جهت رفع آلودگی ممکن است لایه نازکی از سطح خارجی برداشته شود.
در این روش باید از قبل محلی را جهت نگهداری پسماندها و دور ریزهای آلوده در نظر گرفت و اگر از آب به مقدار زیاد برای رفع آلودگی استفاده میشود، آب آلوده نباید در محیط رها گردد.
روش های رفع آلودگی برداشت و جابهجایی به دو روش خشک و مرطوب تقسیم میشوند.
لینک کوتاه