اگر احتمال وجود گاز رادون در منازل وجود داشته باشد، چگونه می‌توان میزان آن را سنجید؟
پرتوگیری ناشی از استنشاق گاز رادون در منازل مسکونی به مراتب بیشتر از پرتوگیری ناشی از سایر پرتوهای طبیعی است. وجود اورانیوم و توریم در سنگ‌های گرانیتی، موجب تولید گاز رادون و انتشار آن می‌شود.
استفاده از سنگ گرانيت در سطوح مختلف آشپزخانه هم ممکن است به تولید گاز رادون بیانجامد.
سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) توصیه می‌کند که همه افراد خانه‌هایشان را برای جلوگیری از انتشار بیش از حد گاز رادون آزمایش کنند.
البته انتشار گاز رادون، تنها از سنگ‌های گرانیتی نیست و ممکن است از خاک و باقی مصالح هم ساطع شود.
وجود گاز رادون در فضاهای باز کمتر است. در آشپزخانه‌ها و حمام‌هایی که تهویه دارند نیز میزان آن کمتر از فضاهای بسته است.
برای کنترل رادون در فضای بسته، می‌توان دستگاه‌های آشکارساز مخصوصی را به کار گرفت.
آشکارسازهای رادون، در یک بازه زمانی معین در محیط قرار گرفته و بعد اعداد و ارقام ثبت شده در آنها آنالیز و تفسیر می‌گردد.