در صورت وقوع سوانح پرتوی، باید برای بررسی وضعیت آلودگی خارجی و داخلی فرد، اقدامات سریعی صورت گیرد.
تشخیص به موقع آلودگی داخلی، بزرگترین فرصت برای دفع ماده پرتوزا و کاهش آسیب است.
بهتر است درمان‌های لازم با توجه به شواهد مربوط به حادثه شروع شود، زیرا اگر بخواهیم بر اساس نتایج آزمایشات و نمونه‌گیری درمان را آغاز کنیم، زمان طلایی را از دست داده‌ایم.
مهمترین نکته در درمان آلودگی داخلی، کاهش دز پرتوهای مربوط به ماده پرتوزای جذب شده است تا اثرات مخرب بيولوژيک آنها در آینده کم شود.
به هر وسیله ممکن باید جلوی جذب و انتشار و تجمع ماده در بدن را بگیریم و دفع آن را از ادرار و صفرا تحریک کنیم.
دو نکته:
۱- بیماران آلوده، در صورت رعایت موارد ایمنی، برای درمانگران خطری ندارند.
۲-اقدامات لازم برای نجات جان بیمار، مثل کنترل خونریزی یا رسیدگی به خونریزی مغزی و مشکلات تنفسی و سایر موارد نباید به دلیل آلودگی بیمار به تعویق بیفتد.